Głównym celem projektu jest ocena potencjału pracy zdalnej w pobudzeniu konwergencji regionalnych i lokalnych rynków pracy oraz zwiększeniu wskaźnika aktywności zawodowej wśród kobiet.
W ramach projektu zostaną zebrane nowe dane ankietowe, które mają odpowiedzieć na kluczowe pytanie: czy wdrożenie rozwiązań dotyczących pracy zdalnej – w erze po pandemii – skłania pracowników w wieku 25-49 lat do przenoszenia się z obszarów miejskich do regionów peryferyjnych, a także zachęca kobiety mające obowiązki rodzicielskie względem dzieci poniżej szóstego roku życia, do zwiększenia aktywności zawodowej?
Zasięg geograficzny projektu koncentruje się na wybranych krajach Unii Europejskiej. Wybór krajów opierał się będzie na doświadczeniach popandemicznych w zakresie promowania możliwości pracy z domu dla matek opiekujących się dziećmi poniżej szóstego roku życia, a także obserwacji różnic w zakresie migracji regionalnych.
Główna hipoteza zakłada, że praca zdalna może znacząco wpłynąć zarówno na migrację osób z obszarów metropolitalnych do regionów peryferyjnych, jak i na współczynnik aktywności zawodowej kobiet w wieku produkcyjnym. Efekt ten jest jednak zależny od stopnia zaangażowania państwa w promowanie pracy zdalnej jako standardowej formy zatrudnienia.
